W swojej książce „ The Five Greatest Regrets of the Dying”, wydanej w 2013 roku przez Guya Tredaniela, pielęgniarka opieki paliatywnej Bronnie Ware ujawniła największe żale ludzi u kresu życia.

To poruszające świadectwa.

Wraz ze śmiercią Françoise Hardy 11 czerwca 2024 roku, temat końca życia powrócił do mediów.

Piosenkarka, która zmarła w wieku 80 lat na raka, przez kilka lat walczyła o wprowadzenie przepisów umożliwiających godną śmierć. 

Niestety, matka Thomasa Dutronca zmarła, nie doczekawszy się zmiany przepisów. Kwestię ostatnich miesięcy życia badała autorka Bronnie Ware. W swojej książce, wydanej przez Guy Tredaniel w 2013 roku, ta australijska pielęgniarka zebrała ostatnie słowa niektórych swoich pacjentów opieki paliatywnej. W książce „The Top Five Regrets of the Dying ” autorka ujawnia żale osób u kresu życia:

1-„Chciałbym mieć odwagę żyć tak, jak chcę, a nie tak, jak tego ode mnie oczekiwano”.

2 – „Chciałbym, żebym tak ciężko nie pracował”

3 – „Chciałbym mieć odwagę wyrazić swoje uczucia”

4 – „Chciałbym pozostać w kontakcie ze znajomymi”

5 – „Chciałbym pozwolić sobie na bycie szczęśliwszym”.

Ludzie u kresu życia żałują, że nie zrealizowali swoich marzeń

W swojej książce Bronnie Ware zauważa, że ​​większość osób, z którymi przeprowadziła wywiady, żałuje, że nie spełniła swoich marzeń. „Kiedy ludzie zdają sobie sprawę, że ich życie dobiega końca i spoglądają na nie z jasnością, fascynujące jest, jak wiele marzeń mieli, których nie zrealizowali”. Kiedy ludzie u kresu życia stają w obliczu zbliżającej się śmierci, dają prawdziwą „jasność” co do tego, czego nie mogli zrobić w życiu i co ostatecznie było dla nich ważne.

W obliczu tej obserwacji nasi koledzy z Psychologies zapytali psycholog i psychoterapeutkę Isabelle Filliozat w artykule opublikowanym 28 sierpnia 2024 roku, dlaczego tak bardzo przywiązaliśmy się do żalu, skoro ta sytuacja przysporzyła nam tyle cierpienia. „W głębi duszy zawsze żałujemy tego samego: że nie słuchaliśmy siebie, że nie podążyliśmy za swoimi potrzebami ” – zauważa. Ekspert precyzuje jednak, że „żałowanie” może być „konstruktywne, o ile poświęcimy czas na refleksję nad tym, co mówi nam o nas samych: dlaczego tak się czuję? Dlaczego tego dnia nie słuchałem siebie bardziej?”.