Dla naszego dobra został On uczyniony, by ponieść grzech (por. 2 Kor 5, 21), co skłoniło Ojca do złożenia na Syna ciężaru naszych przewinień.

Jak ujął to papież Benedykt XVI, akt ten symbolizuje „zwrócenie się Boga przeciwko samemu sobie” (Deus Caritas Est, 12).

Miłość Boga rozciąga się nawet na Jego przeciwników (por. Mt 5, 43-48).

Dialog, który Bóg pragnie nawiązać z każdym człowiekiem poprzez paschalną tajemnicę swojego Syna, daleki jest od czczej gadaniny, przypominającej starożytnych Ateńczyków, którzy „poświęcali czas jedynie na opowiadanie o czymś lub słuchanie czegoś nowego” (Dz 17, 21). Taka trywialna rozmowa, napędzana pustą i powierzchowną ciekawością, jest uosobieniem światowości w całej historii; w czasach współczesnych może objawiać się jako niewłaściwe korzystanie z mediów.

Bogactwo, którym należy się dzielić, a nie gromadzić
Umieszczenie tajemnicy paschalnej w sercu naszego istnienia zobowiązuje nas do wczucia się w cierpienie ukrzyżowanego Chrystusa, odzwierciedlone w niezliczonych niewinnych ofiarach konfliktów, ataków na życie – od nienarodzonych po

osoby starsze – i różnych form przemocy. To cierpienie jest również widoczne w katastrofach ekologicznych, niesprawiedliwym podziale zasobów Ziemi i handlu ludźmi we wszystkich jego przejawach. Czytaj więcej poniżej