Chociaż są dość powszechne na szyi, pachach i fałdach skórnych, narośla skórne czasami wymagają interwencji lekarskiej. Omówimy ten problem z dermatologiem.

Czy kiedykolwiek zauważyłeś mały, cielisty narośl na szyi lub pachach?

Może to być narośl skórna, guz utworzony ze skóry właściwej i naskórka, dwóch pierwszych warstw skóry.

W potocznym języku są one czasami określane jako „sutkowe”, podczas gdy lekarze nazywają je również „mięczakiem wahadłowym” lub „polipem włóknisto-nabłonkowym”. Chociaż łagodne, te grudki skóry są nieestetyczne. Ten łagodny guz skóry jest jednak bardziej powszechny u niektórych osób ze względu na kilka czynników ryzyka: cukrzycę, otyłość, ciążę itp. Jak można się ich pozbyć?

Narośle skórne: czy są powszechne i jak wyglądają?

Tak. „To bardzo powszechne: prawie każdy ma jedną lub więcej narośli skórnych” — wyjaśnia dr Isabelle Gallay, dermatolog. „Narośl skórna może mieć wielkość główki szpilki i średnicę do 4-5 mm”.

Warto wiedzieć: Narośl skórna to łagodny guz skóry z rodziny mięśniaków. „Nie ma ryzyka zachorowania na raka: jest całkowicie łagodna” — wyjaśnia specjalista.

Pachy, szyja, fałdy skórne: gdzie znajdują się narośle skórne?

Narośle skórne zwykle znajdują się w fałdach skórnych: „Są szczególnie powszechne w pachach, szyi lub pachwinach” — wyjaśnia dr Gallay. Dokładniej rzecz biorąc, rozwijają się w wilgotnych miejscach, gdzie występuje pot i maceracja.

Narośl skórna, pieprzyk, brodawka: jakie są różnice?

Chociaż pieprzyk może być wypukły, zwykle jest pigmentowany, w przeciwieństwie do narośli skórnej, która pozostaje w tym samym kolorze co skóra. Ponadto narośl skórna nie jest wynikiem infekcji wirusowej, w przeciwieństwie do brodawki, która zwykle pojawia się po zakażeniu skóry wirusem, takim jak wirus brodawczaka ludzkiego (HPV).

Wahadło mięczaka: jakie są czynniki ryzyka?

Narośla skórne są bardzo powszechne i mogą pojawić się u każdego. Jednak ten łagodny guz skóry występuje częściej u niektórych osób ze względu na kilka czynników ryzyka:

Osoby z cukrzycą (a w szczególności cukrzycą typu 2): naroślom skórnym sprzyja oporność na insulinę, hormon regulujący poziom cukru we krwi.

Osoby z nadwagą lub otyłością: „obszary fałdowe” mnożą się, co sprzyja rozwojowi tych łagodnych guzów.

Kobiety w ciąży: w czasie ciąży narośle skórne rozwijają się, szczególnie wokół piersi, w pachach i na boku szyi.

Ponadto istnieje genetyczna predyspozycja do występowania narośli skórnych: „narośle skórne są dziedziczne” — wyjaśnia dermatolog.

Warto wiedzieć. W przypadku otyłości lub cukrzycy możemy zaobserwować pojawianie się „arkuszów” narośli skórnych, czyli dużej ich liczby (nawet do stu!) na jednym obszarze skóry.

A także. „Narośla skórne są dość rzadkie u dzieci, więc jeśli dziecko rozwinie narośl skórną, najlepiej skonsultować się z lekarzem” — zaleca dr Gallay. U dzieci można je pomylić z niesławnym mięczakiem zakaźnym, powszechną i niegroźną chorobą skóry wywołaną przez wirusa.

Narośla skórne: jakie są metody leczenia tej narośli skórnej i czy należy je usuwać?

Mówi się, że narośle skórne to łagodne guzy — więc nie są poważne! „Narośle skórne mogą ulec podrażnieniu lub nawet zapaleniu (tj. stać się czerwone, opuchnięte itp.)” — dodaje dr Gallay. Zaleca się konsultację z dermatologiem, gdy podrażnienie/zapalenie występuje często i/lub narośl skórna jest uciążliwa w codziennym życiu — na przykład gdy regularnie zaczepia się o ubranie lub biżuterię. To samo dotyczy sytuacji, gdy narośli skórnych jest wiele i/lub są one źródłem dyskomfortu kosmetycznego.

Ostrzeżenie! „Zdecydowanie nie należy samodzielnie usuwać narośli skórnych!” — radzi specjalista. Rzeczywiście, istnieje ryzyko infekcji (szczególnie przy użyciu źle wyczyszczonych narzędzi) lub nawet znacznego krwawienia. Ponadto, narośl skórna może szybko odrosnąć, jeśli usunięcie nie zostanie wykonane prawidłowo przez profesjonalistę.

Jak usunąć narośl skórną? Jakie leczenie jest dostępne?

W gabinecie lekarskim usuwanie narośli skórnych można wykonać za pomocą kilku technik:

Krioterapia. Ta technika (która wykorzystuje ciekły azot) jest taka sama, jak ta stosowana w przypadku brodawek.

Elektrokoagulacja. Ta technika, zwana również „termokoagulacją”,