Jej obecność wprawiała mężczyzn w osłupienie, a ona sama stała się niezapomnianym symbolem dla amerykańskich miłośników motoryzacji.
Kim była Jungle Pam Hardy i dlaczego jej legenda żyje do dziś?
Mimo że jej udział w wyścigach dragsterów trwał zaledwie cztery lata, imię Jungle Pam pozostało kultowe przez prawie cztery dekady.
Ponieważ Jungle Pam Hardy nie była tylko ładną buzią w świecie wyścigów równoległych lat 70. Znana ze swojej niezaprzeczalnej charyzmy i urody Pam wniosła do utworu niepowtarzalny styl, który oczarował fanów równie mocno, jak ryk silników.
W czasach, gdy w wyścigach równoległych liczył się przede wszystkim talent i zapierające dech w piersiach emocje, ona uosabiała ducha tej epoki. Była tam w złotej erze wyścigów równoległych — gdy to kierowcy, a nie komputery, kontrolowali swoje samochody. Wielu uważa, że wniosła piękno do wyścigów dragsterów w sposób, który nigdy wcześniej się nie powtórzył.
Kibicując legendarnemu samochodowi Jungle Jim w swoich charakterystycznych spodenkach i koszulce, Pam zachwyciła nas nie mniej niż samochody z tamtych czasów.
Droga do gwiazdy
Nie sposób mówić o Jungle Pam i nie wspomnieć o jej legendarnym partnerze, Jimie Liebermanie, niezwykłym kierowcy wyścigowym znanym jako „Jungle Jim”.
Lieberman zaczął jeździć w wieku 12 lat i zyskał sławę w amerykańskich wyścigach równoległych dzięki swojemu talentowi widowiskowemu. Wielu nadal uważa go za największego showmana, jakiego kiedykolwiek widziano na torze wyścigowym.
A historia Jungle Pam, czyli Pameli Hardy, rozpoczęła się w maju 1972 roku – zaledwie dwa tygodnie przed ukończeniem szkoły średniej.
Lieberman zauważył młodą, piękną kobietę podróżującą autostopem, gdy prowadził swoją żółtą Corvettę, lecz los postanowił inaczej. Pam miała wielkie plany związane z podjęciem nauki na Uniwersytecie West Chester w Pensylwanii, gdzie zamierzała studiować biznes. Zamiast tego zakochała się w Jimie i szybko wyruszyła z nim w trasę.
„Rzuciłam szkołę, na którą mnie przyjęto, a to doprowadzało moją matkę do szału” – wspominała później.
Jungle Jim Liberman Chevy Vega Zabawny samochód — Revell — Jungle Pam. Sesja zdjęciowa dla magazynu Hot Rod z udziałem Jungle Jima Liebermana i Jungle Pam Hardy. (Zdjęcie: Mike Brenner/The Enthusiast Network via Getty Images/Getty Images)
Podróżując razem po kraju, Jim i Pam stali się dynamicznym duetem w świecie wyścigów równoległych, dzięki jego widowiskowości i jej magnetycznej obecności. Początkowo Jim Lieberman chciał, aby Pam ustawiła jego zabawny samochód na linii startu, wiedząc, że przyciągnie to uwagę widzów – i tak też się stało.
„Cóż, seks się sprzedaje” – powiedziała Pam w wywiadzie dla Competition Plus. „Cały czas widać to w telewizji, ale w latach 70. Jungle i ja stwierdziliśmy, że warto spróbować, i tak zrobiliśmy, a jego reputacji wcale to nie zaszkodziło. I zrobił więcej zdjęć swojego samochodu, gdy stałam obok niego, niż ktokolwiek inny.
Pam nie tylko była olśniewająca, ale również nigdy nie nosiła stanika, zazwyczaj miała na sobie koszulkę bez rękawów lub obcisły top bez ramiączek i dżinsowe szorty z wewnętrznym szwem o długości 0 cali.
Najsłynniejsza postać na torze wyścigowym
W mgnieniu oka z osoby nieznanej stała się najsłynniejszą kobietą na torze wyścigowym. Jej niesamowita kariera doprowadziła nawet do tego, że znalazła się na okładce magazynu Hot Rod, czego nie udało się osiągnąć żadnej kobiecie przed nią. Oklaski, które wybuchały, gdy Pam wjeżdżała na tor, często przewyższały oklaski najsłynniejszych kierowców.
„Jestem zaskoczona całą tą złą sławą” – zauważyła w 1974 roku.
Ale Pam nie była tylko ładną buzią, jak niektórzy chcieliby nam wmówić. Parkowała samochód, przed każdym wyścigiem sprawdzała, czy nie ma wycieków płynów, wlewała wodę i osiem litrów oleju 70W do bloku, pakowała spadochrony po każdym wyścigu i pomagała Jimowi uporządkować samochód po wypaleniu gumy.
„Zrobiliśmy dobre widowisko” – powiedziała Pam. „O to właśnie chodziło”. Nie chodziło o mnie. Kiedy ty tam byłeś i robiłeś to, co my, nie chodziło o mnie. „Chodziło o nas”.
Pam została nazwana „przebłyskiem geniuszu”, a wielu było pod wrażeniem tego, że Jim zrobił z niej prawdziwą pasjonatkę wyścigów. Pomogło to podnieść prestiż całego sportu, a w szczególności wzmocniło reputację zespołu Jima Liebermana.
W stosunkowo niszowym świecie wyścigów równoległych Jim i Pam wyróżniali się. Jim zdobył kilka tytułów mistrza kraju, ale najbardziej znany był ze swojej pogodnej osobowości, ciepłego usposobienia i oczywiście oszałamiającej dziewczyny.
„Nasz związek był niczym błysk na patelni, jak błyskawica. „Po prostu pracowałam” – powiedziała Pam w wywiadzie dla Fox Sports.
Ale wszystko zmieniło się 9 września 1977 roku.
Jim umiera.
Zaledwie trzy dni przed swoimi 32. urodzinami Jim jechał swoim żółtym Corvettą z 1972 r. z prędkością 250 mil na godzinę, gdy zderzył się z autobusem.
Legendarny kierowca wyścigowy zginął na miejscu, a ratownicy potrzebowali 45 minut, aby wydobyć jego ciało z pogruchotanego wraku.
„Moja mama zadzwoniła do mnie i powiedziała mi o tym, bo nie chciała, żebym dowiedziała się o tym z wiadomości” – powiedziała Pam w wywiadzie dla CompetitionPlusTV.
Tragiczny wypadek wstrząsnął całym środowiskiem sportów motorowych. Po tym zdarzeniu Pam podjęła trudną decyzję o odejściu z wyścigów dragsterów, przysięgając, że nigdy więcej nie będzie współpracować z innymi kierowcami.
Jednak w ciszy poświęciła się pielęgnowaniu pamięci Jima Liebermana i często brała udział w uroczystościach upamiętniających jej zmarłego chłopaka.
„Całe to widowisko było jego prawdziwą osobowością”. Po prostu nie chciał tego włączyć na torze, a potem stało się to normalne, jak u wszystkich innych, w domu. Miał w sobie tyle wdzięku, nawet gdy siedzieliśmy w domu lub gdzieś jechaliśmy. „Zawsze czuło się jego obecność, gdziekolwiek się znajdował” – mówi Pam.
Pod względem romantycznym Pam żyła dalej. Jako pasjonatka wyścigów, wyszła za mąż za właściciela zespołu Funny Car, Freda Freya. Po rozwodzie wyszła za mąż za Billa Hodgsona, który zajął się tuningiem Excalibura Corvette Nostalgia Funny Car George’a Reidnauera.
Prawda kryjąca się za zdjęciami
Oglądanie starych zdjęć wyścigów równoległych z lat 70. XX wieku to fascynująca podróż w przeszłość. Na zdjęciach uchwycono nie tylko ryczące silniki i jaskrawe kolory tamtej epoki, ale także ducha społeczności zjednoczonej wspólną pasją do prędkości i emocji.
Jungle Pam wytyczyła nowy szlak, udowadniając, że kobiety mogą zdobyć szacunek w sporcie zdominowanym przez mężczyzn, wywołując jednocześnie uśmiechy i śmiech na niezliczonych twarzach. Miała życie niepodobne do żadnego innego. Kobieta o niezaprzeczalnej klasie, żyła według własnych zasad – czego chcieć więcej?
Wpływ i urok Pam uczyniły z niej ikonę, przypominającą nam, że radość z wyścigów nie wynika tylko z prędkości, ale również z więzi, które nawiązujemy, i wspomnień, które wspólnie tworzymy.
Gdy oglądamy te stare zdjęcia, przypominamy sobie radość i uniesienie, które charakteryzowały te wyścigi. Można niemal usłyszeć ryk silników, poczuć zapach palonej gumy, poczuć przypływ adrenaliny u tłumu. Nazywamy to „dobrymi starymi czasami” i rzeczywiście takie były. To były fajne czasy i, delikatnie mówiąc, łatwe!
W świecie, który często wydaje się podzielony, te wspomnienia z przeszłości przypominają nam o prostszych czasach, gdy emocje były namacalne, a emocje związane z wyścigiem jednoczyły ludzi.
Czy Pam Hardy sama prowadziła samochód?
Nie, Pam Hardy, znana jako „Jungle Pam”, sama nie brała udziału w wyścigach.
„Nie, do cholery, nie.” „Te rzeczy mogą eksplodować i zapalić się” – jak sama to ujęła.
Pam Hardy dziś w dżungli
Obecnie Pam Hardy ma 67 lat i wiedzie stosunkowo spokojne życie, trzymając się swoich korzeni – amatorskich wyścigów równoległych. Jest tak samo bystra i energiczna jak zawsze, naprawdę atrakcyjna kobieta o ponadczasowym uroku.
Pam znana jest nie tylko ze swojej legendarnej obecności w świecie wyścigów, ale także z tego, że jest uczciwą i twardo stąpającą po ziemi osobą. Jej szczera osobowość w dalszym ciągu znajduje oddźwięk wśród fanów. Pam nadal wywołuje uśmiech na twarzach wszystkich, którzy pamiętają jej legendarne dni na torze i poza nim.
