Ospa wietrzna nie dotyka tylko dzieci.

W niektórych przypadkach zarażeni mogą być nastolatkowie i dorośli, którzy powinni się zaszczepić.

Wysoce zaraźliwa ospa wietrzna jest chorobą wywoływaną przez wirus ospy wietrznej i półpaśca (VZV) i przenosi się przez bezpośredni kontakt z pęcherzami osoby zakażonej lub przez drogi oddechowe.

Jest to również łagodna i uodporniająca choroba: w większości przypadków, jeśli ktoś się nią raz zarazi, jest chroniony do końca życia. Ponad 90% nastolatków zostało dotkniętych chorobą w dzieciństwie i dlatego są naturalnie odporni, zgodnie ze stroną internetową Vaccination Info Service.

Ospa wietrzna: Kiedy zaleca się szczepienie

Szczepienie przeciwko ospie wietrznej składa się z dwóch dawek podawanych w odstępie od 4 do 8 tygodni lub od 6 do 8 tygodni, w zależności od zastosowanej szczepionki.

Wbrew powszechnemu przekonaniu, nastolatkowie i dorośli również są zakażeni: z 700 000 rocznych przypadków we Francji 10% to osoby powyżej 10 roku życia.

Dlatego szczepienie przeciwko ospie wietrznej nie jest zalecane wszystkim dzieciom, ale jest zalecane osobom dorosłym, które uniknęły choroby, szczególnie w następujących przypadkach:

Dla nastolatków w wieku od 12 do 18 lat, którzy nie chorowali w dzieciństwie lub których historia jest wątpliwa.

Dla kobiet w wieku rozrodczym, aby uniknąć zarażenia się chorobą w czasie ciąży. Wszystkie szczepienia przeciwko ospie wietrznej dla kobiet w wieku rozrodczym muszą być poprzedzone negatywnym wynikiem testu ciążowego. Zalecana jest skuteczna antykoncepcja przez trzy miesiące po każdej dawce szczepionki.

Dla kobiet po pierwszej ciąży: również w tym przypadku zalecana jest skuteczna antykoncepcja przez cały okres szczepienia i przez trzy miesiące po każdej dawce.

Po narażeniu na chorobę: w ciągu 3 dni dla osób powyżej 12 roku życia.

Dla pracowników służby zdrowia: po rozpoczęciu studiów medycznych lub paramedycznych, jako uzupełnienie dla profesjonalistów, szczególnie tych, którzy mają kontakt z osobami z grupy ryzyka (kobiety w ciąży, noworodki, niemowlęta, małe dzieci, osoby z obniżoną odpornością lub osoby z chorobą zakaźną).

Dla profesjonalistów zajmujących się wczesnym dzieciństwem, w tym personelu żłobków i społeczności.

Dla wszystkich osób mających kontakt z pacjentami z obniżoną odpornością lub oczekujących na przeszczep.