Czy naprawdę możemy przygotować się na życie bez tych, którzy dali nam życie?

Nawet jako osoba dorosła, nawet jako niezależna osoba, strata rodzica zmienia wszystko.

Jest przed i po. Jeśli przechodzisz przez tę próbę, wiedz, że nie jesteś sam i że istnieją sposoby, aby przekształcić ten ból w dyskretną siłę, nowo odkrytą łagodność.

Nowo odkryta samotność, a jednak dzielona

Strata rodzica tworzy znaczącą ciszę. Tę pustkę w naszym codziennym życiu, w naszych sercach, w naszym poczuciu kierunku. Nawet przy odpowiednim wsparciu możemy czuć się strasznie samotni. To uczucie jest naturalne. Świadczy o znaczeniu tej wyjątkowej więzi. Jednak stopniowo ta cisza ustępuje miejsca wspomnieniom, uśmiechom, a czasem subtelnym znakom, które sprawiają, że czujemy, że nasi rodzice nadal istnieją w inny sposób, poprzez nas.

Kiedy nasze poczucie kierunku słabnie, jak możemy się skupić na nowo?

Mama lub tata byli prawdopodobnie najlepszymi doradcami na świecie. Ich słowa, ich zachęta, ich małe gesty pocieszenia… ich nieobecność może sprawić, że poczujemy się zagubieni, jak kompas bez północy. To w takich momentach powracanie do wspomnień staje się niezbędne. Zamknij oczy, pomyśl o zdaniu, które często mówili, znanym nawyku… Te ślady tworzą wewnętrzny kompas, zawsze dostępny.

Niska energia: sygnał, którego należy słuchać, a nie strach

Utrata rodzica przynosi również głębokie zmęczenie, chęć zwolnienia tempa. I to jest całkowicie normalne. Ciało i serce potrzebują przerwy. Nie czuj się winna, że ​​chcesz zostać w łóżku lub nie wychodzić z domu. Dbaj o siebie we własnym tempie, bez presji. Pamiętaj: rodzice nauczyli cię, jak żyć, a czasem życie oznacza również danie sobie przerwy.

Nigdy nie idziemy dalej i to jest całkowicie w porządku.

Często mówi się, że nigdy nie „przechodzimy do porządku dziennego” po stracie rodzica. To prawda, w tym sensie, że strata pozostaje. Ale nie jest nieunikniona. To znak miłości, odcisk, który staje się siłą napędową. Najpiękniejszy hołd? Kontynuowanie tworzenia, śmiechu, miłości… z ich łagodnymi głosami w tle, jak słodka piosenka, którą przechowujemy w sobie.

Inni… i ten ból w sercu

Zabranie przyjaciółki na spacer z jej mamą, usłyszenie, jak ktoś narzeka, bo „jej rodzice dzwonią do niej zbyt często”… i odczucie lekkiego bólu. To się zdarza. Czasami nawet subtelny gniew. Ale ta chwila może stać się okazją do delikatnego dzielenia się: dawania bliskim znać, jak bardzo prosty telefon może stać się niezapomnianym wspomnieniem. To sposób na delikatne przekazanie tego, czego się nauczyliśmy.

Co jeśli obwiniasz siebie?

Kto nie przełożył wizyty, nie zapomniał o urodzinach, nie zostawił bez odpowiedzi „kocham cię”? Po stracie te małe rzeczy wracają jak fale. Ale twoi rodzice nie liczyli nieobecności. Na pewno pamiętają wybuchy śmiechu, wspólne posiłki, prawdziwe chwile. Podaruj sobie tę samą życzliwość. I nadal twórz piękne wspomnienia, dla siebie, dla nich.

Smutek nie ma zegara.

Niektórzy ludzie wracają do zdrowia w ciągu kilku tygodni, inni potrzebują lat. Nie ma reguły. Jeśli czujesz, że profesjonalne wsparcie może pomóc, to jest to cenny proces leczenia. Jest wiele osób przeszkolonych, aby wspierać cię z delikatnością i słuchaniem.

Uczyń swoje życie codziennym hołdem dla tych, którzy kochali cię pierwsi.