Ekipa budowlana w Queensland w Australii natknęła się na ogromną ćmę, niepodobną do niczego, co widzieli wcześniej.

Ważąca tyle, co mały gryzoń, istota ta jest rzadko spotykana na wolności.

Australia jest domem dla wielu niezwykłych stworzeń, od wyrzucanych na brzeg pingwinów cesarskich z Antarktydy po największego białego rekina, jaki kiedykolwiek zarejestrowano.

Do tej listy ogromnych cudów dodają niedawno robotnicy budowlani w Queensland, którzy dokonali zdumiewającego odkrycia: gigantycznego ćmy drzewnej, opisanego jako „wielkości dwóch pięści złożonych razem”.

Ćmę znaleziono przypadkowo w Mount Cotton State School, położonej na skraju lasu deszczowego. Według Megan Steward, dyrektorki szkoły, nie jest niczym niezwykłym zobaczyć dzikie zwierzęta wokół szkoły, w tym indyki buszowe, walabie, koale, kaczki, węże, kolczatki, żaby drzewne, oposy, kury i żółwie. Jednak nikt nigdy wcześniej nie widział gigantycznego ćmy drzewnej na terenie szkoły.

Według ABCNews ćma była tak duża i ciężka, że ​​nie mogła latać. Po zrobieniu zdjęć, robotnicy budowlani ostrożnie przenieśli go na pobliskie drzewo, mając nadzieję, że złoży jaja lub znajdzie partnera.

„Na terenie Mount Cotton State School mamy wiele zwierząt… Ale gigantyczna ćma drzewna to coś, czego wcześniej nie widzieliśmy.” – Megan Steward

Uczniowie nie byli obecni w momencie odkrycia, ale później zobaczyli zdjęcia ogromnej ćmy i zostali nawet poproszeni o napisanie o niej opowiadań w ramach projektu szkolnego.

Najcięższa ćma świata

Gigantyczna ćma drzewna (Endoxyla cinereus) jest oficjalnie najcięższą ćmą na świecie. Występuje w Australii i Nowej Zelandii, dwóch regionach znanych z tego, że żyją w niej większe od życia zwierzęta.

W pełni wyrośnięta gigantyczna ćma drzewna może ważyć do 30 gramów i mieć rozpiętość skrzydeł od 15 do 25 centymetrów (6-10 cali). Ten niesamowity rozmiar wynika z długiego stadium larwalnego, podczas którego żywi się drzewami eukaliptusowymi i akacjowymi.

Samice są szczególnie ciężkie, ponieważ mogą jednorazowo unieść do 20 000 małych żółtych jaj. Z powodu swojej wagi samice ćmy mają trudności z lataniem i zamiast tego czołgają się z jednego miejsca do drugiego, czekając na partnera.

Dlaczego olbrzymie ćmy drzewne są tak rzadkie?

Mimo swoich rozmiarów olbrzymie ćmy drzewne są rzadko widywane. Dzieje się tak, ponieważ większość swojego życia spędzają ukryte jako larwy wewnątrz drzew, zanim wyłonią się jako ćmy, co trwa bardzo krótko.

Cykl życia olbrzymiej ćmy drzewnej rozpoczyna się, gdy jaja wylęgają się, a larwy tkają jedwabne nici, aby unosić się na wietrze. Następnie larwy zagrzebują się w ziemi, żerując i rosnąc, chociaż jak długo pozostają pod ziemią, nadal nie wiadomo.

Gdy są wystarczająco duże, wspinają się na drzewa i drążą korę, uszczelniając się wewnątrz galaretowatą substancją w celu ochrony. Stadium larwalne trwa do trzech lat, podczas których żywią się sokiem drzewnym i rosną do ogromnych rozmiarów.

Po osiągnięciu pełnego wzrostu przechodzą metamorfozę i wyłaniają się jako dorosłe ćmy. Jednak jako dorosłe nie mogą jeść i żyją tylko kilka dni — wystarczająco długo, aby się rozmnożyć, zanim umrą. Ta niezwykle krótka długość życia dorosłego osobnika sprawia, że ​​zobaczenie żywego gigantycznego ćmy drzewnej jest niezwykle rzadkie, zwłaszcza tak dużego okazu, jak ten znaleziony w Queensland.

Zagrożenia środowiskowe dla gigantycznego ćmy drzewnej

Chociaż oficjalnie nie są zagrożone, gigantyczne ćmy drzewne stają w obliczu poważnych zagrożeń środowiskowych, które mogą zmniejszyć ich populację w niedalekiej przyszłości.

Wpływ zmian klimatycznych na gigantyczne ćmy drzewne nie jest w pełni zrozumiały, ale naukowcy podejrzewają, że rosnące temperatury przyspieszają ich rozwój. Oznacza to, że spędzają mniej czasu w stadium larwalnym, co potencjalnie uniemożliwia im osiągnięcie pełnych rozmiarów. Jeśli ta tendencja się utrzyma, liczba dużych gigantycznych ćm drzewnych może znacznie spaść.

Wylesianie jest kolejnym poważnym zagrożeniem. Gigantyczny ćma drzewna potrzebuje lasów deszczowych w Australii i Nowej Zelandii, aby przetrwać. Jednak niszczenie tych lasów prowadzi do zmniejszenia liczby drzew, w których larwy mogą się zagrzebać, a także do zwiększonego ryzyka śmierci larw, gdy drzewa są wycinane przed osiągnięciem dojrzałości.

Ponieważ larwa potrzebuje aż trzech lat, aby przekształcić się w dorosły motyl, usuwanie drzew eukaliptusowych i akacjowych stwarza zagrożenie dla tego gatunku.