Są takie chwile, kiedy spełniamy wszystkie kryteria: praca, obowiązki, rodzina, projekty… ale w głębi duszy czujemy pustkę.
Nie ma już czułych gestów, nie ma już porozumiewawczych spojrzeń, które poruszają duszę, nie ma już prawdziwej bliskości.
Trzymamy się, „radzimy sobie”, mówimy sobie, że to niepotrzebne.
Jednak prędzej czy później serce zadaje pytanie, którego unikaliśmy: jak długo możemy żyć bez prawdziwej intymności?
Intymność: znacznie więcej niż to, co dzieje się pod kołdrą
Intymność często mylona jest z prostym kontaktem fizycznym. W rzeczywistości życie intymne obejmuje również:
- współudział spojrzenia,
- zaufanie, którym człowiek ośmiela się obdarzyć drugiego,
- codzienne gesty czułości,
- uczucie bycia akceptowanym takim, jakim jesteś.
To właśnie ta subtelna mieszanka odżywia głęboko i stanowi o wiele więcej niż tylko chwila we dwoje.
- Tak, możemy bez niego żyć… ale nie zawsze możemy się bez niego rozwijać.
Kobieta może spędzić miesiące, a nawet lata bez intymnego życia i okazywania uczuć. Może odnosić sukcesy, śmiać się, podróżować, przekraczać swoje granice. Ale u wielu z nich pozostaje lekki brak kontaktu: poczucie funkcjonowania zamiast prawdziwego doświadczania życia. Idziemy naprzód, owszem… ale brakuje nam pewnego wymiaru „bycia żywym”.
- Potrzeby nie znikają, lecz przechodzą w stan czuwania.
Potrzeba czułości nie znika. Staje się dyskretna, skrywana za humorem, nadpobudliwością lub poczuciem „nikogo nie potrzebuję”. W głębi duszy jednak pozostaje, gotowa obudzić się na zakręcie spotkania, filmu, prostego, niespodziewanego gestu ciepła.
- Ciało zachowuje pamięć kontaktu
Nawet bez relacji ciało pamięta kojące uściski, szczere uściski i ciepło czyjejś obecności. Gdy te chwile są nieobecne zbyt długo, może to objawiać się napięciem, drażliwością i trudnym do wytłumaczenia zmęczeniem emocjonalnym. To nie słabość; to po prostu ludzka natura.
- Mniej czułości, więcej stresu
Gesty czułości stymulują hormony szczęścia i koją układ nerwowy. Z drugiej strony, długotrwały brak czułości może nasilać stres, zaburzać sen i nasilać lęk. Stajemy się bardziej defensywni, nawet nie rozumiejąc dlaczego. Ciało pragnie tego, co serce próbuje zignorować.
- Próbujemy wypełnić pustkę… ale nie wypełniamy jej całkowicie
Praca, sport, projekty, czytanie, media społecznościowe, spotkania z przyjaciółmi: wszystko to jest dobre i cenne. Ale nic całkowicie nie zastąpi prawdziwej, intymnej relacji, zbudowanej na szczerym dzieleniu się i akceptowanej wrażliwości. Możemy wypełnić nasze dni… wciąż czując pustkę w środku.
- Kiedy poczucie własnej wartości zaczyna się chwiać
Długotrwały brak uczuć i głębokiego uznania może zrodzić wątpliwości:
„Czy nadal zasługuję na miłość?”,
„Czy jestem pożądana, interesująca, wystarczająco?”.
Te myśli nie odzwierciedlają naszej prawdziwej wartości, ale mogą osłabić pewność siebie, jeśli pozwolimy im zakorzenić się bez kwestionowania ich.
- Serce się przystosowuje… ale czasami poprzez zamknięcie się.
Uczymy się „żyć bez”, skupiać się na innych źródłach radości. To wspaniała umiejętność adaptacji. Ale wadą jest to, że niektórzy budują mury wokół swoich serc: mniej nadziei, mniej oczekiwań, mniej otwartości. Cena, jaką trzeba za to zapłacić? Większa trudność w przyjęciu kogoś nowego.
- Prawdziwa intymność wykracza daleko poza sferę fizyczną.
Bycie blisko kogoś oznacza również:
- śmiejcie się z rzeczy, które rozumiecie tylko wy dwoje,
- poczuć się bezpiecznie jednym spojrzeniem,
- móc powiedzieć „nie radzę sobie dobrze” bez strachu przed oceną
- idąc obok siebie w ciszy, bez skrępowania.
To właśnie te małe rzeczy tworzą wielką całość.
- Każdy ma swoje tempo… ale pragnienie pozostaje
Niektóre kobiety doskonale radzą sobie z długim okresem emocjonalnej samotności, podczas gdy inne odczuwają pustkę znacznie szybciej. Nie ma normy, są tylko różne potrzeby. Jednak w głębi duszy wiele z nich łączy to samo pragnienie: kochać i być kochanym bez kompromisów, bez lęku, bez niemożliwych warunków.
- Prawdziwe pytanie nie brzmi „jak długo?”, ale „jak naprawdę się czuję?”
Braku życia intymnego nie mierzymy w miesiącach czy latach, ale w odczuciach wewnętrznych: czy czuję się żywy, spokojny, czy realizuję swoje potrzeby?
Bo w głębi duszy kobieta może iść przez życie sama, ale jej serce zawsze będzie tęsknić za szczerym uczuciem, które sprawi, że będzie chciało bić szybciej.
